تمام لحظه هايم را شبگردي مهتاب به حراج گذاشتم تا با بهايش لحظه اي رابخرم كه عارفانه بود وعطر گندم زار عبادت مي داد.

قصه آسمان شنيدنيست باز سكوت كرده،انگاردارد گوش ميدهد به حرفاي خدا وفرشتگانش مثل اينكه مهماني ديگري درراه است خداوند دارد مدالهاي قهرماني يكي ديگر از بندهايش راآماده مي كند.ستاره هاآبستن داستانهاي زمينند حال زمانش رسيده فارغ شوند وبه توحيد برسند.عشق سنگرت را آذين بسته بود مثل اينكه ميدانست قرار است در آغوشش جان دهي.يقين دارم در آخرين سجده ات درپيشگاه ربوبيت الهي انقدر به دروازه رحمت خدا كوبيدي تاعاقبت رهسپار بال فرشتگان شهادت شدي وبرصفحه ي بيكران هستي رب العالمين قدم نهادي.چه زيبا دستانت رابه خداوند دادي ولبخند زدي عارف كه مي شوي تازه قدم ميگذاري درراه طريقت خدا اما توسلوك راهم طي كردي،شهادت چه زيبا گواراي وجودت مي شود شيدايي وقتي درك ميكني"ارجعي الي ربك"را.

ابرها محو مي شوند،حجم خالي سكوت آسمان در مي شكند وقتي باآغوش باز سفربه سرزمين معشوق را قبول كردي احتياجي به قطارسريع السير نبود ميدانم، گامهايت روي بلورهاي عشق ديداربود.زمين فخر ميفروشد كه روزي توراپروراند وبعد عاشقانه تقديم خاك كرد."اناالله وانااله الراجعون"براي تودرك عميق زيستن بود وشوق اصلي بهشت.نگاهت چه سنگين به نگاه آسمان گره خورد كه شرمنده شد وپاي برگه آسماني شدنت را امضاكرد.حالاسنگرت عطرخمپاره وخون مي دهد،عطر شهادت وبي دست شدن.مقامت با سقاي دشت كربلا يكي است اودست وجان داد تاذره اي آب بياورد تا كودكان تشنه لب خيمه راسيراب كند وتودست وجان دادي تادرسنگر رشادت وايثار از دين،ايمان ووطنت دفاع كني.

شبيه هيچ كسي نيستي،توميرعلي احمدي هستي دلاوري از سنگرش كومله فرزند طبيعت وسرسبزي.درعشق كه قامت راست كردي عاشقي رسم طريقت وعرفان آموختد اينهارا شبيه ترين عاشقان درديدار بامعشوق زيبايشان درك مي كنند.

ستاره ي پرنور آسمان عشق،مدال رشادتت مبارك